You, Almira Izzati and Jan Pepijn Servaas like this.
Jan Pepijn Servaas : Ach, laat ons van 't verleden spreken. Gij luistert immers gaarne, vrouw? 'k herinner mij, hoe lang verstreken. Mijns levens lentetijd getrouw. Toen had ik appelrode wangen. Mijn baard was blond, gekroesd mijn haar, En 'k zag vol fierheid a.llegaar. De meisjes me aan de slippen hangen!
Brunetten, zwarten of blondinnen, Mij waren alle liefjes goed. Maar geen en wilde ik ernstig minnen. De vrijheid scheen mij veel te zoet! 't was echter in de wind gesproken: Eens had ik u gezien, vriendin, En 't frisse bloemeke der min. Was in mijn hart opeens ontloken!
Ik mocht ten outer u geleiden. De spaarpot schudde vader om. Dit nette huiske werd ons beiden, Ten zoete liefdeheiligdom. Wat sleten wij genoeglijke uren. Hier hand in hand en hart aan hart! Ach, nooit, vrouw lief, bezocht de smart. Ons binnen deze zalige muren!
De tranen staan me nog in de ogen, Als ik herdenk de blijde stond, Toen ik, van 't werk naar huis gevlogen, Een zoontje aan uwen boezem vond. Hoe mild heeft ons het lot bejegend! Nog negenmalen bovendien. Mocht ik een pasgeboorne zien. Waarmede ons huwlijk werd gezegend!
Nog zijn zij alle tien in 't leven. En mannen zijn 't naar geest en lijf. Nog heeft geen hunner ons begeven. Al worden wij wel oud en stijf! Doch komt de liefde ze ons ontstelen. Wel doet het scheiden lijden, maar, Gaat, kinders lief, 't geluk is daar. Waar kleintjes bij de haard spelen!
Herinneringen, Liederen (1868) - FRANS DE CORT
Cisca Zarmansyah : Het regent weer in dit gezegend land, d'r zit geen kip bij Riche op het terras,maar zomer-vreugde en de zonne-brand. Zijn god-zij-dank voorradig in mijn glas. Ik drink een glas met zomer en met zon, broeder, op jouw santé en zeg je dank voor je Pro Domo, Bifrons, Mirliton, waarin je spreekt zo rechtuit en zo frank. Des hemels vreugden, Jan. Je hebt gelijk! Zijn voor de dichters toch niet weggelegd, ik voel ook niet veel voor het Hemels Rijk en weet me hièr en zò heel goed terecht. Want: In Schaerbeek en 's Gravenhage gaat het leven op eendere wijs. En wie er naar Oostland wil varen blijft steken in Parijs.
*****
(Brief aan Jan Greshoff - JAN CAMPERT)
Ik heb je nog steeds, Jan.
Jan Pepijn Servaas : We hebben alle tijd, wat ik me niet meer herinner.
No comments:
Post a Comment